کد مطلب:312411 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:232
گواهی حق
نكته ای دیگر از این روایت نورانی گواهی امام صادق (ع) و گواه گرفتن خداوند بر این است كه عباس (ع):
الف- در زمره ی «بدریون» و در مسیر حق آنان است.
ب- در ردیف مجاهدان راه خداست.
ج- از نصیحتگران در هنگام جهان با دشمنان است.
د- از تلاشگران برای یاری اولیای خداوند است.
ه- در شمار مدافعان و نگاهبانان و دوستان خداست.
در ابتدای زیارت مورد بحث خواندیم: «أشهد لك بالتسلیم و التصدیق و...» و اینك در پایان زیارت می بینم: «اشهد و أشهد الله انك مضیت علی ما مضی به البدریون و...». نه تنها امام صادق (ع) بر این خصلت های پرفروغ عباس (ع) گواهی می دهد، بلكه خداوند را نیز گواه می گیرد. و این نكته ای بس دقیق و قابل دقت است كه بزرگی این ویژگی ها و اوصاف عباس (ع) تا آن جاست كه خداوند دانا نیز بر آن ها
[ صفحه 300]
گواه و نیز مؤید كلام راستین امام راستان (ع) است.
شناخت این كه عباس (ع) در ردیف «بدریون» و در مسیر حق جویانه ی آن هاست، نیازمند آگاهی از «بدریون» و شناختن اوصاف آن هاست: آنان گروهی اندك از یاران رسول خدا (ص) بودند كه با نیروی ایمان و دلیری كم مانند، در حالی كه تسلیم فرمان های پیامبر (ص) بودند، به پیمان خود وفا كردند و خیرخواهی و نصیحت گری خود را با دفاع از جان رسول خدا (ص) نشان دادند. آنان اولین شمشیرها را برای دفاع از اسلام از نیام بركشیدند و بر تن و جان، زخم تیغ مشركان را پذیرفتند. امام علی (ع)، سپهسالار نبرد بدر، با شكوه شجاعت خود، اسطوره های شرك و پلیدی را به خاك انداخت و طعم شیرین پیروزی را برای اولین بار در كام مسلمانان ریخت و پایه های نوبنیاد اسلام را استحكامی ابدی بخشید.
در كربلا پس از گذشت بیش از نیم قرن، فرزند او عباس (ع) اسلام را حیاتی دوباره می بخشد، درخت تنومند دین را كه در پی این سال ها به خشكی گراییده بود، با شرنگ سرخ عطش، به سبزی می نشاند. و در پی پیروی از ولی خدا و سالار شهیدان بالبی عطشناك، آب آور كربلاییان می شود و در این راه جلوه های زیبای، تسلیم، تصدیق، مجاهدت، وفا، نصیحت و... را در برابر چشمان ما می گشاید.
الف- در زمره ی «بدریون» و در مسیر حق آنان است.
ب- در ردیف مجاهدان راه خداست.
ج- از نصیحتگران در هنگام جهان با دشمنان است.
د- از تلاشگران برای یاری اولیای خداوند است.
ه- در شمار مدافعان و نگاهبانان و دوستان خداست.
در ابتدای زیارت مورد بحث خواندیم: «أشهد لك بالتسلیم و التصدیق و...» و اینك در پایان زیارت می بینم: «اشهد و أشهد الله انك مضیت علی ما مضی به البدریون و...». نه تنها امام صادق (ع) بر این خصلت های پرفروغ عباس (ع) گواهی می دهد، بلكه خداوند را نیز گواه می گیرد. و این نكته ای بس دقیق و قابل دقت است كه بزرگی این ویژگی ها و اوصاف عباس (ع) تا آن جاست كه خداوند دانا نیز بر آن ها
[ صفحه 300]
گواه و نیز مؤید كلام راستین امام راستان (ع) است.
شناخت این كه عباس (ع) در ردیف «بدریون» و در مسیر حق جویانه ی آن هاست، نیازمند آگاهی از «بدریون» و شناختن اوصاف آن هاست: آنان گروهی اندك از یاران رسول خدا (ص) بودند كه با نیروی ایمان و دلیری كم مانند، در حالی كه تسلیم فرمان های پیامبر (ص) بودند، به پیمان خود وفا كردند و خیرخواهی و نصیحت گری خود را با دفاع از جان رسول خدا (ص) نشان دادند. آنان اولین شمشیرها را برای دفاع از اسلام از نیام بركشیدند و بر تن و جان، زخم تیغ مشركان را پذیرفتند. امام علی (ع)، سپهسالار نبرد بدر، با شكوه شجاعت خود، اسطوره های شرك و پلیدی را به خاك انداخت و طعم شیرین پیروزی را برای اولین بار در كام مسلمانان ریخت و پایه های نوبنیاد اسلام را استحكامی ابدی بخشید.
در كربلا پس از گذشت بیش از نیم قرن، فرزند او عباس (ع) اسلام را حیاتی دوباره می بخشد، درخت تنومند دین را كه در پی این سال ها به خشكی گراییده بود، با شرنگ سرخ عطش، به سبزی می نشاند. و در پی پیروی از ولی خدا و سالار شهیدان بالبی عطشناك، آب آور كربلاییان می شود و در این راه جلوه های زیبای، تسلیم، تصدیق، مجاهدت، وفا، نصیحت و... را در برابر چشمان ما می گشاید.